با درود به همه دوستان و همراهان گرانقدرم در این فضای مجازی،دستان پرمهر همه گرامیانی که با افشردن دگمه ای این پنجره را گشودند وبه نوشته هایم سر زدند را به گرمی می فشارم.
اکنون نفس های سال 1393 با همه گرمی ها وسردی هایش به شماره افتاده است وسال نو پشت در انتظار برای آمدن مشت کوبانی می کند.گویی تاب ندارد دوری دیدار ما ایرانیان در این کهن دیار را.
سال نو در ایران ما اما دیگرگون از سرزمین های دیگر است و با بهار می آغازد و این شیرین کامی تنها در ایران شهر ما ست. بهارانش زیبا ، تابستانش دلفریب ،پاییزش خاطره انگیز وزمستانش سرشار از امید و انتظارنوروز است.هیچ گاهی (فصلی) زشتگون نیست اما بهاران دیگرگون است. پنهان نیست که شادی نهفته در این گاه زیبا از دور دستها چامه سرایان(شاعران) را نیز چنان طربناک می کرده که سروادهایی(اشعاری) به شیرینی انگبین(عسل) می سروده اند.سعدی شیرازی در چامه ای(غزلی) زیبا چنین فرموده است:
برآمد باد صبح و بوی نوروز به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال همایون بادت این روز و همه روز
چو آتش در درخت افکند گلنار دگر منقل منه آتش میفروز
چو نرگس چشم بخت از خواب برخاست حسد گو دشمنان را دیده بردوز
بهاری خرمست ای گل کجایی که بینی بلبلان را ناله و سوز
جهان بی ما بسی بودست و باشد برادر جز نکونامی میندوز
نکویی کن که دولت بینی از بخت مبر فرمان بدگوی بدآموز
منه دل بر سرای عمر سعدی که بر گنبد نخواهد ماند این گوز
دریغا عیش اگر مرگش نبودی دریغ آهو اگر بگذاشتی یوزدر این واپسین روزهای سال سپری شده ودر پیشواز از سال نو به عنوان هم میهنی کوچک فروتنانه فرارسیدن سال پیش رو را به همگان بویژه همراهانم در این فضا شادباش می گویم.امید که سال نو ارمغانی جز شادکامی وتندرستی در دستان نداشته باشد.هرچه غم ورنج است با وزیدن اولین نسیم بهاری دور شود و هرچه شادکامی است با همان نسیم در سپهر زندگی تان سایه گستر گردد. نوروز ایرانی وبهار زیبا بر شما فرخنده بادا.
